اصول ذوب (Melting Principles)
برای ذوب یک فلز لازم است که فعالیت گرمائی اتم های آن از استحکام پیوند اتمی تجاوز کرده و به اتم ها اجازه داده شود تا به طور مداوم با توزیع غیر یکنواختی حرکت کنند. وقتی به یک فلز گرما داده می شود، درجه حرارت آن بالا می رود و فعالیت ارتعاشی اتم های آن نیز زیاد می شود. وقتی اتم ها آنقدر فعال می شوند که دیگر در ارتباط بلورین نسبتاً پایدار نمی توانند نگهداری شوند، عمل ذوب رخ می دهد. یک حقیقت جالب در مورد ذوب این است که حتی در یک درجه حرارت یکسان نیز مقدار انرژی مواد در حالت جامد کمتر از مقدار انرژی در حالت مایع است. بنابراین، وقتی نقطه ذوب یک فلز می رسد، پیش از آنکه عمل ذوب ادامه یابد، بایستی یک مقدار گرمای اضافی افزوده شود، ولو اینکه تغییر درجه حرارت وجود نداشته باشد. این گرمای اضافی به نام گرمای نهان ذوب (Latent Heat Fusion) معروف است. این گرما به منظور غلبه بر نیروی جاذبه نگهدارنده اتم ها در مکان های بلورین منظم مورد نیاز است. عمل ذوب موجب محو کامل شبکه فلزی اصلی شده و حرکت احتمالی اتمی را که یکی از خصوصیات ویژه مایعات است، امکان پذیر می سازد.
یکی دیگر از مشاهدات جالب درباره عمل ذوب آن است که چون فلزات کاملاً همگن نیستند و غالباً بیش از یک فاز دارند، در نتیجه همه قسمت های فلز به طور هم زمان ذوب نمی شود. عمل ذوب معمولاً در مرزهای دانه ای ، در مناطق ترکیب یوتکتیک ، یا در مناطقی که سازنده های با نقطه ذوب پایین تر یافت می شوند ، شروع می شود.
نظرات شما عزیزان:
